Lotte (40) is het maatje van Omar(8): 'Op school heeft hij nu ook wat leuks te vertellen in de kring'
Soms krijgen kinderen thuis niet de aandacht die ze nodig hebben. Dat kan komen door bijvoorbeeld een zieke ouder of een nare scheiding. Gebrek aan aandacht maakt ze kwetsbaar en daardoor kunnen ze in de problemen komen. Om dit te voorkomen steunen wij maatjesprojecten, bijvoorbeeld met onze partner Vitalis. Maatjes zijn vrijwilligers die kinderen extra steun en aandacht geven en leuke dingen met hen doen. Lotte is zo'n maatje en vertelt in de LINDA wat dat precies inhoudt.
Dit artikel verscheen op 2 maart 2024 in LINDA.
Maatje voor Omar*
Lotte (40) vindt het heerlijk dat Omar om het weekend gezellig een dagdeel bij hen in huis is. Lotte en Paul hebben samen zoontje Bas (5) en zijn een gelukkig, hardwerkend stel. Het gaat ze eigenlijk allemaal voor de wind. Zij is universitair docent, hij jurist. Toen ze een paar jaar geleden verhuisden naar een grote woning met een enorme tuin, begonnen ze voor het eerst te denken aan vrijwilligerswerk. “Wij zijn maar met z’n drieën, maar zouden er niet heel veel kinderen het prettig vinden om af en toe hier in de tuin te spelen?”, bedacht Lotte.
“We gingen wat Googelen en het vrijwilligersproject Vitalismaatjes sprong er voor ons meteen uit. Wij zouden op een laagdrempelige manier gekoppeld worden aan een kwetsbaar kind uit onze eigen buurt, die zowel letterlijk als figuurlijk wel wat ruimte kon gebruiken.”
Leuke dingen doen
Hun eerste maatje is een Syrisch meisje uit een vluchtelingengezin dat thuis niet altijd aandacht krijgt vanwege haar gehandicapte broertje. “Zij was negen jaar toen ze bij ons kwam. We gingen gewoon wat leuke dingen met haar doen in het weekend, activiteiten die ze met haar ouders nooit deed. Omdat ze het financieel of logistiek niet voor elkaar kregen, of vanuit hun cultuur niet gewend waren.”
Lotte herinnert zich nog de eerste keer dat ze met mooi weer gingen zwemmen in natuurwater. “Eerst vond ze dat wel vies en wennen, maar een uur later stond ze op het supboard en wilde ze alleen maar het water in”, lacht Lotte.
Ze heeft dan ook warme herinneringen aan het traject met het Syrische meisje. Na anderhalf jaar stopt het traject en besluiten ze direct dat ze opnieuw een maatje willen zijn voor een ander kind. Toen is Omar aan hen voorgesteld. “Hij komt uit een gezin met een vader die doof is en een jong zusje met een handicap. Ze wonen op een flat en Omar kan het wel gebruiken om er af en toe uit te zijn. Hij is een enorm buitenkind: hutten bouwen, fietsen, rennen, naar buiten, dat vindt hij geweldig. En het is heerlijk dat hij dat samen met onze zoon kan doen.”
Om het weekend komt de 8-jarige Omar een dag naar het huis – met grote tuin – van Lotte en haar vriend Paul. Zij geven hem, als maatjes, de extra aandacht die hij thuis niet altijd krijgt.
Spelen
Omar komt om het weekend een dagdeel langs. “Omdat wij een museumkaart hebben, hebben we er ook een voor hem gekocht. Met zijn ouders zou hij niet snel naar een museum gaan, dat is iets wat hij dan met ons doet. Hij vindt musea superinteressant en is heel hongerig naar kennis. Soms gaan we naar het strand, of we blijven thuis en dan speelt hij op de trampoline en eten we een ijsje. We doen altijd iets leuks, maar het hoeft niet groots te zijn. Hij doet het echt goed bij ons en wij vinden het ook heel leuk dat Bas en Omar zo’n goede klik hebben.
Voor Omar zelf is het fijn dat hij even uit de flat is en bij ons in een ander gezin kan zijn. Zijn ouders hebben even een moment voor zichzelf en wij genieten ervan hoe de kinderen samen spelen. Ik besef overigens heel goed dat wij in onze hoogopgeleide bubbel zitten met onze familie en vrienden. Op dat vlak vind ik het ook leerzaam en interessant om op deze manier onze eigen wereld groter te maken.”
Lotte is zo enthousiast dat ze volop doorkletst over de leuke avonturen die ze beleven. Ze kan het dan ook iedereen aanraden om een maatje te worden.
Taalbarrière
Maar is er dan niets ingewikkeld of lastig aan een maatje zijn van een buurtkind voor wie je op momenten ook de verantwoordelijkheid draagt? Lotte moet nadenken, maar kan niet echt iets groots verzinnen, hooguit de taalbarrière. “Soms is het contact met de ouders wel een uitdaging. Ik probeer dat te ondervangen door vaak foto’s te laten zien. Dan zien ze wat we hebben gedaan die dag en dat hij het leuk heeft gehad.
En als we bijvoorbeeld na een dagje uit even langs de McDonald’s willen gaan, dan moet ik dat eerst checken bij de ouders. Is het goed als we daar eten omdat het niet halal is? Dat soort dingen doe je in overleg. Het contact is over het algemeen goed en je ziet dat de ouders er ook van genieten als ze horen of zien hoe leuk hun kind het heeft gehad.
Vrijwilligers
Hoewel het kan lijken alsof het kind alleen komt om te spelen, zijn Lotte en Paul er echt voor het kind. “Als ouders hulp nodig hebben of als wij zien dat er dingen niet goed gaan, dan kunnen we Vitalis tippen. Wij zijn gewoon vrijwilligers, geen hulpverleners. Dat is een heel groot verschil. Wij geven Omar vooral aandacht en dat heeft een positieve impact.
Mocht ik mij bijvoorbeeld zorgen maken over zijn welzijn, dan koppel ik dat terug aan Vitalis, de organisatie achter het Maatjesproject. Die verzorgt ook de training die je verplicht volgt, de match tussen kind en maatje, regelt het contact, houdt in de gaten of iedereen nog blij is met de situatie en organiseert vrijwilligersbijeenkomsten.”
Volgens Lotte zijn er in dit geval alleen maar winnaars. “Ik hoor dat hij altijd ’s ochtends al klaar staat met zijn tas en niet kan wachten om die dag naar ons te gaan. En weet je wat ik zelf ook zo leuk vind? Als Omar maandag op school komt, dan heeft hij – net zoals de andere kinderen in de klas – ook een leuk verhaal te vertellen in de kring.”
*De naam en foto van Omar zijn vanwege privacyredenen gefingeerd. Zijn echte naam is bekend bij de redactie.
