'Als beginnend pleegouder is de steun vanuit Mockingbird onmisbaar'
Een luisterend oor, iemand die meedenkt, en welkome opvang door vertrouwde mensen met hart voor de pleegzorg. Startende pleegouders Monique en Erik vinden veel waardevolle ondersteuning bij Mockingbird. Pleegdochter Sterre* (9 jaar) woont sinds een jaar bij hen, en dat gaat nu goed. “Maar”, zegt Monique, “er zijn wel momenten geweest dat ik dacht: zo wil ik het niet meer, er móet iets veranderen.”
Toen Monique en Erik in 2024 startten als pleegouders, konden ze direct onderdeel worden van een nieuw Mockingbird netwerk van pleeggezinnen. “Dat was een fijne gedachte: met al die ervaren pleeggezinnen is er altijd wel iemand die het weet.”
Wat is Mockingbird?
Wat als pleeggezinnen er niet alleen voor zouden staan? Wat als ze kunnen terugvallen op een groep van pleeggezinnen om hen heen?
Dat is Mockingbird. Pleeggezinnen die bij elkaar in de buurt wonen vormen een netwerk, met altijd een ervaren pleeggezin als centraal middelpunt (hubhome pleeggezin). Door pleeggezinnen met elkaar te verbinden, staan ze sterker en lukt het beter om een liefdevolle en stabiele plek te bieden aan pleegkinderen. Ook de biologische ouders van pleegkinderen en biologische kinderen van pleegouders spelen binnen Mockingbird een belangrijke rol. En de pleegkinderen zelf? Die ervaren dankzij Mockingbird dat ze niet de enige zijn. Ze sluiten vriendschappen en maken plezier met andere kinderen die hetzelfde meemaken en die ze dus niets hoeven uit te leggen. Ze kunnen altijd terecht bij de andere gezinnen in het netwerk, voor een praatje, een spelletje of een nachtje logeren.
Mockingbird is er voor pleegkinderen én -ouders. Zo krijgen meer kinderen een stabiele en liefdevolle plek om op te groeien.
Ze vertelt dat ze het afgelopen jaar veel heeft gebeld en geappt met Arianne, de hubhome pleegouder van deze groep pleeggezinnen. “Zeker als beginnend pleegouder komt er zoveel op je af”, vertelt Monique. “Het is dan ontzettend fijn dat ik wel bij Arianne terecht kan, die ook nog eens ontzettend veel ervaring heeft met zorgen voor pleegkinderen.”
Uitdagingen
De uitdagingen die Monique bespreekt met Arianne zijn divers. Zo waren er – vooral in de eerste maanden – de flink boze buien van haar pleegdochter. “Arianne zei toen: blijf vooral bij haar. Want als je wegloopt, denkt ze: kijk, ik mag niet boos zijn. Jij – als pleegouder - bent degene die haar veiligheid biedt.”
Dat is ook de reden dat Sterre het liefst dicht in de buurt blijft van Monique. Deze verlatingsangst stelde Monique en Erik wel voor wat vragen, want hoe ga je daar het beste mee om? Monique: “We kregen de tip om toch af te spreken dat ook Erik haar naar bed brengt, ook al ben ik thuis. Ze moet leren dat dat oké is.”
En zo kan Monique nog wel even doorgaan. “Voor Sterre was het een jaar van grote veranderingen: ze kwam niet alleen bij ons wonen, maar wisselde ook van school én kwam dus direct bij Mockingbird terecht. Toen ze bij ons kwam, was ze nog niet zindelijk in de nacht. Moeten we daar niet snel wat mee?, dacht ik. Gelukkig kreeg ik ook hier weer een goeie tip: doe rustig aan, er is al zoveel anders voor het meisje.”
Sterre brengt veel liefde, energie en gezelligheid in het huis van Monique en Erik. “Ze kan lekker gek doen en daarom wordt er veel gelachen bij ons. Het is ook erg fijn dat Sterre aangeeft dat het bij ons echt haar thuis is.”
Pittige periode
Toch was het, zeker in het begin, wel zoeken. Niet alleen in het zorgen voor Sterre, maar ook in de relatie met haar familie. “Daar is een bezoekregeling mee, en tijdens de eerste bezoekafspraak werd gevraagd of Sterre toch niet wat langer kon blijven. Ik twijfelde, omdat ik het op zich niet erg vond als Sterre langer zou blijven. Tegelijkertijd vond ik het lastig, omdat er wel afspraken over tijden waren gemaakt. Met ons en de pleegzorgorganisatie”, legt Monique uit. “Dankzij de steun van Arianne voelde ik me wel gesterkt dat ik op dat moment de grenzen heb aangegeven.”
In deze eerste maanden kon Sterre soms ook flink boos zijn, waardoor het voor Monique best een uitdagende periode was. “Op een bepaald moment heb ik tegen mijn man en tegen Arianne gezegd: op deze manier ga ik het niet meer doen. Arianne zei toen: dat moet je niet doen, dan maak je het kind heel verdrietig. Echt stoppen wilden we natuurlijk ook niet, maar we wilden wel dat er iets veranderde. Arianne raadde ons toen aan om wat meer structuur aan te brengen in de bezoekregeling. We hebben toen een paar goede gesprekken gehad met de familie van Sterre en de pleegzorgwerkers. Ik was heel dankbaar voor het meedenken en de adviezen van Arianne, zodat ik die gesprekken goed kon voeren. De bezoeken en het contact gaan nu erg goed.”
Warmte en acceptatie
Ook tijdens de Mockingbird bijeenkomsten, wanneer de pleeggezinnen elkaar ontmoeten, ervaart ze veel steun. “Het onderlinge begrip is heel helpend. Pleegouders missen dat wel eens bij hun eigen familie en vrienden. Denk bijvoorbeeld aan de manier waarop wij omgaan met de boze buien van Sterre. De kinderen voelen bij Mockingbird bovendien direct veel warmte en acceptatie, dat is heel belangrijk.”
Volgens Monique delen alle pleegouders de opvatting dat je het zo goed mogelijk wil doen voor het pleegkind, alsof het je eigen kind zou zijn dus. “Als ik onder de pleegouders ben dan voel ik me veilig”, vertelt ze. “Veilig met hoe ik het doe, maar ook veilig om dingen te durven vragen. Het is ook fijn om van andere pleegouders te horen: oh, dit gedrag is niet zo gek, want ze woont nu iets langer bij jullie en gaat ook een beetje uittesten. Hoort erbij!” Het vinden van herkenning en erkenning schept een band, ervaart Monique. “Na verloop van tijd gaan ook de pleeggezinnen elkaar onderling steeds meer helpen. En het is natuurlijk erg leuk om te zien hoe de vriendschappen tussen de kinderen zijn gegroeid. Af en toe komt er ook al een vriendinnetje van Mockingbird een nachtje bij ons logeren.”
Een vertrouwde plek
Monique is blij dat Sterre inmiddels helemaal gesetteld is bij hen thuis. “Laatst was ze boos en vroeg ik haar: waarom doe je nou zo boos, doe je dat op school ook? Ze zei toen: Nee, maar jullie zijn toch mijn ouders, dan kan ik dat wel doen.”
Ook vindt ze het mooi om te zien hoe vertrouwd Sterre is met de hubhome pleegouders. “Ze kijkt er nu al naar uit dat Arianne hier een nachtje komt slapen om op haar en de honden te passen. Erik en ik kunnen dan een nachtje weg, om ons trouwjubileum te vieren. Dat doen we dan met een gerust hart, omdat we weten dat Sterre zo vertrouwd is met Arianne, en omdat Arianne ongelofelijk ervaren is met pleegkinderen.”
*De naam van Sterre is om privacyredenen gefingeerd.