'Bij Mockingbird voel ik me niet anders dan andere kinderen'
“Op school begrijpen kinderen niet zo goed waarom ik ‘Monique en Erik’ zeg in plaats van ‘mama en papa’. Bij Mockingbird hoef ik geen vragen te beantwoorden en voel ik me niet anders.” Daarnaast vindt de negenjarige Sterre* het vooral erg gezellig tijdens de bijeenkomsten en vele speelafspraakjes.
Sterre woont sinds de zomer van 2024 bij haar pleegouders Monique en Erik, en ze zal daar ook altijd blijven wonen. Voor die tijd woonde ze bij haar oma, waar ze door omstandigheden niet meer kon blijven. Samen met professionals besloot ze dat een pleeggezin een fijn thuis zou kunnen bieden aan haar kleindochter. Ook Sterre kon zich vinden in dat besluit.
Door de verhuizing naar haar pleegouders moest Sterre ook van school wisselen. En ze was meteen onderdeel van een Mockingbird netwerk, dat vlak daarvoor was gestart. Sterre: “Het was wel even wennen om hier te komen wonen, er zijn veel meer regels. Maar ik ben helemaal niet zo verlegen, dus ik maak snel vriendinnetjes op school en bij Mockingbird.”
Wat is Mockingbird?
Wat als pleeggezinnen er niet alleen voor zouden staan? Wat als ze kunnen terugvallen op een groep van pleeggezinnen om hen heen?
Dat is Mockingbird. Pleeggezinnen die bij elkaar in de buurt wonen vormen een netwerk, met altijd een ervaren pleeggezin als centraal middelpunt (hubhome pleeggezin). Door pleeggezinnen met elkaar te verbinden, staan ze sterker en lukt het beter om een liefdevolle en stabiele plek te bieden aan pleegkinderen. Ook de biologische ouders van pleegkinderen en biologische kinderen van pleegouders spelen binnen Mockingbird een belangrijke rol. En de pleegkinderen zelf? Die ervaren dankzij Mockingbird dat ze niet de enige zijn. Ze sluiten vriendschappen en maken plezier met andere kinderen die hetzelfde meemaken en die ze dus niets hoeven uit te leggen. Ze kunnen altijd terecht bij de andere gezinnen in het netwerk, voor een praatje, een spelletje of een nachtje logeren.
Mockingbird is er voor pleegkinderen én -ouders. Zo krijgen meer kinderen een stabiele en liefdevolle plek om op te groeien.
“De andere kinderen van Mockingbird zijn hele goede vriendinnetjes van me”, vertelt ze blij. Ze ziet haar vriendinnen in elk geval tijdens de maandelijkse bijeenkomst voor alle pleeggezinnen. Maar meestal vaker. “We zien elkaar in de Huiskamer van Waarder”, begint ze. “Daar zijn heel veel spelletjes en ’s avonds hebben we heel lekker eten. Deze zaterdag gaan we bingo doen en is er een Amerikaanse maaltijd.” Ze vertelt dat ze er nu al naar uitkijkt om samen met pleegmoeder Monique de kindertiramisu te maken.
Helemaal zen
“Eigenlijk wil ik nooit naar huis na een Mockingbird bijeenkomst, zo leuk vind ik het. Meestal blijven wij nog wat langer om te helpen met opruimen en zijn we de laatsten die weggaan.” Eenmaal thuis is Sterre dan helemaal “zen”, in de woorden van Monique. “Ja!”, roept Sterre, “ik voel me dan lekker rustig en val als een blok in slaap.” Geen wonder dus dat al snel weer de vraag wordt gesteld: wanneer is de volgende Mockingbird bijeenkomst?
Helemaal gezellig zijn de uitjes en speelafspraakjes. Knutselen doen ze graag bij hubhome pleegouders Arianne en Arie thuis. “Met alle Mockingbird gezinnen zijn we een keer naar Monkey Town geweest – dat was super leuk! – en naar JumpSquare en wezen bowlen.”
Je anders voelen als pleegkind
Pleegmoeder Monique vertelt dat de juf op school wel eens zegt: voor alle ouders, en Monique en Erik voor Sterre. “Goed bedoeld, natuurlijk, maar het zorgt er wel voor dat een kind zich anders voelt. Dat anders-voelen valt helemaal weg bij Mockingbird, en dat is heel fijn.”
En als Sterre Mockingbird in drie woorden moet omschrijven? Na ‘leuk’ moet ze er even goed over nadenken. ‘Behulpzaam’ en ook ‘vrolijk’, besluit ze. “Binnenkort komt Arianne [de hubhome pleegouder] een nachtje hier logeren, om op mij en de honden te passen. Monique en Erik gaan dan een nachtje weg, omdat ze twintig jaar getrouwd zijn. Maar dat is nu nog een verrassing voor Erik!”
*De naam van Sterre is om privacyredenen gefingeerd.