“Logeren is niet vanzelfsprekend voor pleegkinderen, maar wel heel waardevol”
Een liefdevolle plek bieden waar pleegkinderen helemaal zichzelf kunnen zijn. Dat is de grote wens van Annemarie en haar gezin. Ze besloten hubhome pleeggezin te worden bij Mockingbird en hun huis open te stellen voor zes andere pleeggezinnen. Annemarie: “Een van de kinderen was nog maar een paar keer bij ons thuis geweest en kwam toen bij ons logeren, voor het eerst in zijn leven. Toen hij binnenstapte met zijn rugzakje was hij direct helemaal op zijn gemak. Dat was zo mooi om te zien.”
In Noord-Brabant wonen Annemarie, haar man Twan en hun kinderen Tristen (20), Ilana (18) en Alissa (16) op een boerderij met pony's, honden en katten. Voordat ze met Mockingbird startten, waren ze pleeggezin voor een meisje van 9. Dochter Alissa: “Het was bijzonder dat we haar echt konden helpen, terwijl het voor ons een kleine moeite was.”
Annemarie vertelt dat toen het meisje terugging naar haar ouders, ze via Mockingbird graag wat wilden betekenen voor andere pleeggezinnen. Ilana: “Allebei mijn ouders hebben grote families, dat vinden we gewoon heel gezellig. En het geeft een goed gevoel om aan iets maatschappelijks bij te dragen.”
Wat is Mockingbird?
Wat als pleeggezinnen er niet alleen voor zouden staan? Wat als ze kunnen terugvallen op een groep van pleeggezinnen om hen heen?
Dat is Mockingbird. Pleeggezinnen die bij elkaar in de buurt wonen vormen een netwerk, met altijd een ervaren pleeggezin als centraal middelpunt (hubhome pleeggezin). Door pleeggezinnen met elkaar te verbinden, staan ze sterker en lukt het beter om een liefdevolle en stabiele plek te bieden aan pleegkinderen. Ook de biologische ouders van pleegkinderen en biologische kinderen van pleegouders spelen binnen Mockingbird een belangrijke rol. En de pleegkinderen zelf? Die ervaren dankzij Mockingbird dat ze niet de enige zijn. Ze sluiten vriendschappen en maken plezier met andere kinderen die hetzelfde meemaken en die ze dus niets hoeven uit te leggen. Ze kunnen altijd terecht bij de andere gezinnen in het netwerk, voor een praatje, een spelletje of een nachtje logeren.
Mockingbird is er voor pleegkinderen én -ouders. Zo krijgen meer kinderen een stabiele en liefdevolle plek om op te groeien.
Stevige basis
Het gezin van Annemarie ondersteunt de pleeggezinnen met raad en daad. Zo kunnen de pleegouders even hun verhaal kwijt, kunnen de kinderen logeren op de boerderij en staan Annemarie en Twan klaar om te ondersteunen als er bijvoorbeeld een plotselinge behoefte aan opvang is.
Dat is helpend voor zowel de pleegouders als voor de kinderen, benadrukt Annemarie. “Voor pleegkinderen is het fijn om een plek te hebben waar ze helemaal zichzelf kunnen zijn, naast hun eigen pleeggezin natuurlijk. Het kan bijvoorbeeld fijn zijn om te kiezen bij wie een kind zijn verhaal doet. Zeker in de puberteit kan dit erg waardevol zijn.”
Met Mockingbird wordt precies deze stevige basis gelegd: een gemeenschap van liefdevolle volwassenen om de kinderen heen.
Annemarie vertelt dat de kinderen zich snel thuis voelen bij hen thuis. Het is dan ook niet gek dat de kinderen regelmatig vragen: wanneer mag ik weer komen? Of: kan ik niet hier mee-eten? Annemarie: “Dat is heel fijn om te horen, want daar doen we het voor. En voor pleegouders is het een mooie gelegenheid om even wat tijd met elkaar door te brengen.”
Kind aan huis
De pleegkinderen logeren graag op de boerderij. “Best bijzonder, want een aantal van hen zijn nog nooit eerder uit logeren geweest. Soms omdat ze het spannend vinden, soms omdat er ook bepaald gedrag bij komt kijken. Daardoor is het niet vanzelfsprekend dat deze kinderen wel eens uit logeren gaan. Als hubhome pleeggezin is het bieden van warmte en veiligheid dan ook één van de belangrijkste taken.”
Uitwisselen van ervaringen
Dat warme bad bieden aan de andere pleeggezinnen doen Annemarie en Twan samen met hun drie kinderen. Maandelijks komen de pleegouders, hun eigen kinderen, en de pleegkinderen samen voor een gezellige middag. Ilana en Alissa knutselen bijvoorbeeld met de kinderen of gaan met ze naar buiten. Ook de pleegouders doen mee aan de activiteit die ze hebben bedacht. Tussendoor kunnen ze ongedwongen met elkaar praten. “We hebben wel gemerkt dat het opbouwen van relaties tijd kost”, zegt Annemarie. “Maar de verhalen komen nu wel los, bijvoorbeeld even ventileren over een lastige situatie die ze hebben meegemaakt. Denk aan uitdagend gedrag van een kind, of dat het niet altijd makkelijk is om de relatie tussen hun pleegkind en zijn biologische ouders positief te ontwikkelen.”
Dankbaarheid
De pleeggezinnen waarderen het erg dat de tienerkinderen van Annemarie en Twan zo betrokken zijn. Ilana: “Je merkt dat de kinderen snel vertrouwd zijn bij ons. Ik ben 18 en dus wel wat ouder dan de andere kinderen, maar ik vind het erg leuk om met ze te spelen en knutselen.” Alissa vult aan: “Ze weten gewoon dat ze ons niks hoeven uit te leggen. Hoe fijn is dat?”